W roku 4 E 33 nowym królem w Hammerfell został Atras Gadhann co nie spodobało się rządzącym formalnie w Cyrodill Legionom. Nie długo po tym wydarzeniu Cesarzem koronowano wodza Legionów Cesarskich – Datriusa Cannamora.
Wojna zaczęła się od nowa. W tym czasie splądrowano i zniszczono Brumę i Cheyndall które nie chciały podporządkować się nowemu władcy. Chorrol cudem uniknęło splądrowania i spalenia. Mimo to znacznie ucierpiał na tym handel, a dodatkowo, nieznani sprawcy podpalili lasy, który przed całkowitym zniszczeniem uchroniły duże opady deszczu.
Tymczasem cesarz utacił większość swych legionów podczas legendarnej bitwy pod Anvil . Atras Gadhann podobno osobiście po skończonej bitwie skrócił go o głowę. Władca Hammerfell w tym czasie zawarł przymierze z Morrowind za cenę niepodległości, wykorzystał drogę przekupstwa by zdobyć wierność Mrocznego Bractwa i Gildii Wojowników.

4 E 36 linia władców z Hammerfell znów władała Cyrodiil. Przez następne lata Atras zjednoczył wszystkie prowincje. Ostatecznie zakazał istnienia Legionom Cesarskim. Ustanowił prawo które przenosiło stolicę do Sentinel. Okres ten nazywano „Czasem Oddechu”, handel zaczął się odradzać a miasta odbudowywać. Choć samo Cesarskie Miasto podupadało z powodu utraty swojego statusu. Mijały lata i możnowładcy z Cyrodiil, a zwłaszcza hrabiowie zaczęli znów szykować bunt przeciw redgardzkiemu władcy.
Rządząca Chorrol w tym czasie Lorelienne Hestiter, kosztem podziału hrabstwa na baronie i marchie oraz nobilitacji wielu bogatych kupców uzyskała środki na wrogie działania przeciwko obecnemu władcy. Zwiększenie liczby najemników pod jej rozkazami, nie dało jej jednak przewagi, czy też możliwości działania. Szlachta korzystając ze swych przywilejów oraz dbając o własne dobro, blokowała większość działań podjętych przez hrabinę.
Tymczasem w roku 4 E 47 zaczęto na nowo organizować Legion Cesarski.Częściowo z tych którzy przeżyli Anvil. Jednak agenci króla-namiestnika z Mrocznego Bractwa o wszystkim wiedzieli i nie cały rok potem potężna armia ruszyła na Cyrodiil. Brały w niej udział prawie wszystkie prowincje. Morzem, na smukłych statkach przypłynęli Dunmerowie szanując wciąż obowiązujący sojusz z Atrasem. Wodzem Cesarskich został Glavius Nommus, znany kupiec i niegdyś oficer Legionów.
Możnowładcy obwołali go tymczasowym cesarzem, by porwać naród do walki. I tak się stało. Jednak nie uchroniło ich to od klęski. Druga bitwa pod Anvil rozwiała nadzieje obrońców na powrót starych porządków. Glavius nie tracił jednak nadziei, wycofał resztki wojsk spod Anvil i ruszył pod Kvatch. Symbol początku upadku Cesarstwa. „Tu się odrodzimy lub wszyscy zginiemy” rzekł przerażonym żołnierzom.
Druga bitwa pod Anvil doprowadziła do śmierci prawie całej grupy wojowników z Chorrol. Dodatkowo w starciu poległa również ówczesna hrabina Lorelienne, pchnięta sztyletem przez jednego z jej żołnierzy. Sprawcy nigdy nie odkryto i ukarano. Po kilku dniowym masakrowaniu ludności Anvil i całkowitym zniszczeniu miasta Atras ruszył na czele swoich sił w stronę Kvatch. Nie szczędził swoich oddziałów wysyłając je w ruiny miasta gdzie dzielnie ginęli. Ściana po ścianie, ulica po ulicy hammerfellczycy torowali sobie drogę znacząc ją krwią cesarskich. I wtedy to stał się cud.
Nadeszły hordy Nordów.. Wierni Cesarstwu przybyli oczyścić Cyrodiil z najeźdźców. Bitwa nie trwała już długo, po zapadnięciu zmroku Atras wycofał swoje oddziały. A Glavius wzmocniony posiłkami wycofał się do Chorrol. Nastąpiła dwuletnia przerwa w działaniach wojennych. Był to czas trudny dla hrabstwa. Początkowe stacjonowanie wojsk na jego terenach doprowadziło do licznych gwałtów na ludności miejscowej dokonywanych przez wojowników. Zdecentralizowanie władzy sprawiło, iż panujący ówcześnie hrabia Refet Helibnis miał bardzo ograniczone wpływy, jego władza polegała głownie na zarządzaniu największego miasta hrabstwa. Kilka lat później, kiedy całe Cyrodiil dotknął krysys, ziemie chorrolskie pustoszały, a samo miasto przypominało raczej większą wieś, niż miasto. Późniejsze wojny oraz zmiana hrabiego na Lepidiusa Berinela doprowadziło do całkowitego upadku miasta, które zaczęło się odradzac dopiero za panowania cesarza Carmaina.
Własnie jego decyzją mianowano na miejsce hrabiego Terliusa Nestere, znanego ze słabości do wina, kobiet oraz wszelkich uciech jakie mogła mu dać władza. Chociaż jego moralność pozostawiała wiele do życzenia, to właśnie on aż do roku 98 Ery 4 zarządzał Chorrol, podnosząc go z gruzów, likwidując dawne podziały terytorialne oraz część przeciwników politycznych.

Historia najnowsza hrabstwa rozpoczyna sie wraz z przejęciem władzy przez Vaena Varro, co za tym idzie powierzeniem hrabstwa Valanthe Faveo, córki jednego z generałów Legionów Cesarskich. Mimo faktu iż Faveo natrafiła na bardzo burzliwy okres dla Cesarstwa, co powiązane było z jej hrabstwem, zdołała umocnić swą pozycje oraz poprowadzić miasto do ekonomicznej stabilzacji. By jednak osiągnąć sukces Valanthe mocną ręka trzymała władze w hrabstwie ograniczając zakusy szlachty oraz kupców. Nie bała się również stosować brutalnych i niekonwencjonalnych metod, jeżeli działały one na interes hrabstwa. Tym samym zapracowała sobie ona na przydomek "Żmija".